فطرت، دریچه ای نورانی از وجود نوجوانان و جوانان

از مهمترین دغدغه های یک مربی تربیتی، حال چه این مربی والدین باشند چه دیگری، رساندن و هدایت متربی به کمال و مراتب والای اخلاقی و تربیتی است. مربی تمام تلاش خود را می کند، میوه ای که ثمره ی تلاش های بی شائبه اوست همواره از آفات مصون بماند و گزند حوادث وناملایمات اورا از مسیر رشد منحرف نسازد.

امروزه چالش ها و دست انداز های تربیتی یک نوجوان از زمانی که با فهم پیرامون، شرایط تصمیم گیری برای او فراهم می شود تا زمانی که پا در عرصه جامعه گذاشته و خود متولی امر تربیت افراد دیگر می گردد، آن قدر متنوع و فراوان است که رویارویی با هریک و به سلامت درآمدن از آن، جزو آرزوهای آرمان گرایانه هر انسان طالب کمال شده است!

اتفاقات جامعه و پیرامون ما، تغییر سبک زندگی خانوادگی با تبدیل فرهنگ های اصیل و ریشه دار به رفتارهای ناشی از مدرنیته عصر رنسانس و القائات شیاطین زمان، همه و همه دست به دست هم می دهد تا ابعاد و چالش های تربیتی جدیدی را پیش روی نوجوانان ما و به تبع مربین تربیتی قرار دهند که هرروز هم رنگ عوض کرده و در قالب و عنوانی جدید یا با ابزاری تازه رخ می نمایانند.

یک مربی همواره باید بکوشد تا با استفاده از تعالیم دینی و ره آورد های تربیتی، متربی خود را در این مسیر همراهی کند و تا به ثمر رسیدن این درخت تازه روییده آن را راهنمایی کند.

مواجهه صحیح و سالم با فراز و نشیب های طول جوانی و نوجوانی و بلکه همه حیات آدمی نه تنها هدف یک مربی تربیتی، بلکه جزو آرمان های انبیاِ الهی بعنوان مربی بشریت بوده و میزان قابل توجهی از تعالیم دینی و ره آوردهای پیامبران الهی در این باره بوده است.

انبیاء و موالیان دینی با روش های مختلفی سعی در حفظ ارزش های انسانی و تقید دینی درتمام ادوار زندگی بشر داشته اند و کلمات و ادعیه فراوانی همچون دعای غریق به جهت سالم ماندن انسان از وقایع و چالش های زندگی در عصر غیبت امام زمان علیه السلام وارد شده که حاکی از اهمیت موضوع است.

یک مربی تربیتی باید به این نکته ملتفت باشد که هدفی که او دنبال می کند همان هدف مقدسی است که انبیاء واولیاء الهی در راه آن قدم نهاده اند و بداند پا جای پای انبیاء می گذارد. در این مسیر و همراهی، محدوده و مقیاس مهم نیست بلکه هدف مهم است، حال چه مربی یک جهان باشی چه یک نوجوان، مگر نه این است که ذیل آیه شریفه «وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعاً» فرموده اند مراد از زنده کردن هدایت و رهایی افراد از گم گشتگی است، که اگر یک نفر هم باشد گویا همه را زنده نموده  وهدایت کرده.

حال که می دانیم در چه مسیری در حرکتیم و از چه کسانی  پیروی می کنیم، بایستی از تعالیم و ابزارهای تربیتی آنان نیز در این مسیر بهره بگیریم. یک مربی باید در پیاده سازی اهداف تربیتی خود و آموزش هایی که می دهد نه تنها در محتوا بلکه در روش هم از این اندوخته باعظمت استفاده کند تا بتواند در رویارویی با چالش های تربیتی و مشکلات مختلف  پیش روی متربی نسخه ای شفا بخش  و موثر ارائه دهد.

ادامه دارد …

نویسنده: علی قاسمی مربی تربیتی مرکز تربیتی و پرورش استعداد سلاله شعبه قم